ποιμνηλάτης

ὁ, Μ

ποιμένας που παρορμά το ποιμνίο, που οδηγεί το ποιμνίο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ποίμνη + -ηλάτης (< ἐλαύνω), πρβλ. ξεν-ηλάτης, με έκταση λόγω συνθέσεως].